نمی دانم چند درصد از جامعه احساس می کنند که "فاقد" شخصیت هستند اما تمام کسانی را که در زندگی ام دیده ام، برای خودشان هدف و شخصیت و راه منحصر به فرد خودشان را داشته اند.
شاید درصد کوچکی از جامعه باشند که سرشان به تنشان نمی ارزد و هدفی برای خودشان ندارند(از انتخاب هدف می ترسند و دچار تناقض و آشفتگی هستند). اگر هدف ات را ندانی، تمام کارهایت مفت نمی ارزد، عملا هم کسی به حرف و عملت ارزشی نمی گذارد و تنها چیزی که در انتظارت است زباله دان زندگیست.
انتخاب کردن همه چیز، یعنی انتخاب نکردن هیچ چیزی.اگر دوست داری در زندگی به "چیزی" برسی باید رویا و افسانه را کنار بگذاری و خودت را برای رسیدن به یک هدف مشخص متعهد بدانی.
اگر برایت عشق اولویت اول است لطفا بدست آوردن پول را قربانی این هدف کن. اگر برایت پول مهم است لطفا لذت عشق و عاشقی را کنار بگذار. همه چیز به تصمیم و اولویت ما بستگی دارد، یک روز باید برای رسیدن به خواسته های اصلی مان بقیه چیز های دیگر را قربانی کنیم. برخی ها جوانی شان، بعضی های دیگر زندگی در رفاه و آسایش و برخی دیگر کل عمرشان را برای هدف اصلی قربانی می کنند.
مثال تندی است، اما حتی ویروس ها نیز برای خودشان هدف و مقصدی دارند. یک جلبک در عمق دریا نیز برای خودش هدف دارد. محال ممکن است تو هدف نداشته باشی، همین حالا چیزی که برایت مهم است را انتخاب کن و تمام چیز های دیگر را رها کن تا طعم آسودگی خاطر را بچشی.
درباره این سایت