همه ی ما ممکن است در مقاطعی از زندگی از زمان حال فاصله بگیریم، گرفتار افکار وسواسی یا احساسات وسواسی شویم. گاهی آنقدر این احساسات و افکار شدید هستند و به آن عادت کرده ایم که دیگر جزوی از هویت ما شده اند، و ما نمی توانیم تفاوتی بین خودمان و مثلا احساس اضطراب حس کنیم، در ذهن ما، این جمله بارها تایید شده است: من مضطرب هستم، من افسرده هستم و.
اما برای اینکه تفاوت بین خود و این احساسات را تشخیص دهید، نیاز دارید مراقبه کنید، و در حین مراقبه متوجه می شوید که بین شما و این احساسات تفاوت وجود دارد.
صبح از خواب بیدار می شوی، بلافاصله تایمر گوشی را روشن می کنی و برای 10 دقیقه یا بیشتر مدیتیشن می کنی. بعد از پایان تمرین در زندگی روزمره قرار گرفته ای با کلی فعالیت و کار های مختلف که باید انجام بدهی. اما باید این نکته را بدانی که مراقبه بعد از 10 دقیقه ای که انجام دادی تازه شروع می شود! مراقبه نوعی تعهد است برای باقی ماندن در زمان حال در 24 ساعت روز، لحظه به لحظه، ثانیه به ثانیه.
مدیتیشن نوعی هیپنوتیزم است، ذهنت را شرطی می کنی که در طول روز در زمان حال باقی بماند. اما اتفاقات و حوادث مختلفی به وجود می آید که باعث می شود تو از زمان حال فاصله بگیری، گرفتار احساسات و دغدغه ها شوی و افسار زندگی از دستت خارج شود. تنها کاری که در این شرایط باید انجام دهی ساده است: لحظه ای توقف می کنی و به دم و بازدمت توجه می کنی، به خودت یادآوری می کنی که تو احساسات و افکارت نیستی آن هارا رها می کنی و روی فعالیتی که هم اکنون در حال انجامش هستی متمرکز می شوی.
ممکن است فعالیتی که درحال انجامش هستی، قدم زدن باشد، یا منتظر ماندن در یک صف طولانی، فرقی نمی کند، نباید گرفتار افکار و احساسات شوی و فقط باید روی همین فعالیت فعلی تمرکز کنی.
درابتدا ممکن است برایت سخت باشد، و اصلا ندانی که زمان حال چه معنایی دارد، اما به تدریج با تمرین مداوم با این زمان آشنا می شوی و بیشتر در این زمان طلایی باقی می مانی.
هیچ فایده ی قابل توجهی ندارد اگر دائما و هر روز مدیتیشن نکنی. برخی از تاثیرات مدیتیشن بعد از انجام 10، سی و گاهی اوقات چندین ماه انجام مداوم ظاهر می شود. بدنت به بدبختی و فلاکت و احساسات مرتبط با آن اعتیاد پیدا کرده است و تبدیل به خود فلاکت شده است، ذهنت برنامه ریزی شده است تا تورا از زمان حال، تنها زمانی که در اختیار داری بیرون کند، ممکن است ذهنت پر از حسادت باشد، یا پر از افکار دیگران که صدای درونی خودت را خفه میکند، انتظار نداشته باش با انجام یک روزه مدیتیشن اثراتش را ببینی و حتی در حین انجام دادن هم به دنبال فواید و نتایجش نباش.
برای خودت برنامه ای بنویس، اینکه هر روز بعد از بیدار شدن از خواب بلافاصله شروع به مدیتیشن کنی، بهترین زمان برای انجام مدیتیشن صبحگاه است چون امواج ذهن ات در سطح آرام تری از امواج عادی قرار دارد و بهتر می توانی تمرینات را انجام داده و ذهنت را برای طول روز آماده کنی.
بدنت نیاز دارد مثل گذشته ها، دائما بی قرار شود، حتی وقتی توی خانه نشسته ای و هیچ چیزی تجربه نمی کنی. اما بازهم اشتباه می کند و فکر می کند درون یک ترافیک گیر افتاده ای و یا یک نفر با توهین هایش آزارت می دهد حتی وقتی که هیچ ترافیک و توهینی تجربه نمی کنی! چرا چنین است؟ چون بدنت تفاوت بین واقعیت، و تصوراتت را نمی داند.
دائما برده ی این احساسات وسواسی بوده ای، دائما برای زخم برداشتن در مسابقه ی زندگی، بیقراری کرده ای، حالا وقت این است که یک نه ی بزرگ بگویی و 10 دقیقه برای خودت زمان اختصاص بدهی، در مقابل این بی قراری ها بایستی و بدنت را ساکت کنی تا مدتی بنشیند، مدتی بنشیند تا تو بر آن مسلط شوی و فرماندهی اش را در اختیار بگیری.
نیاز به غذا دارد؟ احساس درد و خستگی می کند؟ خواب آلود است؟ مهم نیست، بعدا نیاز هایش را رفع خواهی کرد اما در این لحظات باید از تو فرمانبرداری کند.
درباره این سایت