درست همان لحظاتی که مشغول غر زدن هستی، و در همان ثانیه هایی که میگویی: بازهم حوصله ام سر رفت و شروع به احساس بی قراری می کنی، انرژی های جسمی و روانی ات تحلیل می رود.

آرامش  مهم تر از همه چیز است

هیچکدام از دغدغه های ذهنی ات ارزش غصه خوردن ندارد. هیچکدام از خواسته هایت آنقدر مهم نیست که آرامش روانی ات را بهم بزنی. علاوه بر این بخاطر داشته باش که وقتی آرامش نداری، و گرفتار اضطراب می شوی، سیستم عصبی ات در حالت سمپاتیک قرار میگیرد یعنی جنگ و گریز. تمام انرژی روحی و روانی ات تحلیل می رود و عملا انرژی لازم برای رسیدن به خواسته هایت را هم در دنیای واقع از دست می دهی.

سمپاتیک و پاراسمپاتیک

وقتی سیستم سمپاتیک بدن فعال می شود، ضربان قلب افزایش می یابد، مردمک ها گشاد شده و بدنت آماده جنگ و گریز می شود. چنین سیستمی برای مواقعست که در برابر یک خطر حتمی قرار گرفته ای که ممکن است باعث مرگ و نابودی ات شود بنابراین تمام انرژی ات با حداکتر توان بسیج می شود تا تو را از مهلکه نجات بدهد.

اما چنین سیستمی در صورتی که توسط خیالات ذهنی فعال شود و برای بیش از یک ساعت، یک روز یا چند هفته ادامه پیدا کند، انرژی حیاتی بدن ات را تحلیل می برد، و اصطلاحا موتور می سوزانی. سیستم سمپاتیک برای مواقع ضروری و برای مدتی بسیار کوتاه مفید است اما نه برای تمام عمر و و نه برای لحظات روزمره زندگی.

در مقابل سیستم پاراسمپاتیک، وقتی فعال می شود که در حالت آرامش و استراحت قرار داری، بدنت انرژی ذخیره کرده و به رشد و بازسازی خود می پردازد. ریتم قلب و امواج مغزی ات درحالت هماهنگ و منسجم قرار گرفته و در بهترین موقعیت روحی و جسمی قرار میگیری.

وقتی تخته گاز می روی حواست باشد موتور نسوزانی!

وقتی دائما اضطراب داری، دائما غصه میخوری، ناله میکنی، منفی بافی می کنی یا حتی فقط حوصله ات سر می رود و حس بی قراری پیدا می کنی، سیستم سمپاتیک را فعال می کنی، سیستمی که فقط برای جنگ و گریز در موقعیت های ضروری طراحی شده است و نه برای زندگی روزمره.

در چنین شرایطی عصبی می شوی، دچار پیری زودرس شده و انرژی جسمی و روانی ات تلف می شود، بدون اینکه عملا به خواسته هایت دست یابی! خبر بد این است که برای رسیدن به خواسته هایت نیاز به آرامش، و انرژی داری!